Zgłaszając do rejestracji znak towarowy w konkretnym urzędzie musimy wskazać listę towarów lub usług, na rzecz których nasz znak zostanie zarejestrowany. Jest to konieczne, ponieważ nie istnieje możliwość rejestracji znaku towarowego „ogólnie”, bez wskazywania konkretnych towarów czy usług.
Towary i usługi zostały pogrupowane w poszczególne klasy Międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków (Klasyfikacji Nicejskiej). Klasyfikacja jest stosowania przez strony Porozumienia nicejskiego z 15 czerwca 1957 w celu ustalenia zakresu ochrony, jaki będzie przyznany poszczególnym znakom towarowym. Zastosowanie klasyfikacji pozwala na to, aby dane oznaczenie zostało zarejestrowane np. przez jeden podmiot na rzecz towarów z klasy 10 (Aparatura i instrumenty chirurgiczne), a przez inny podmiot na rzecz towarów z klasy 15 (instrumenty muzyczne). Rejestracji znaku można dokonać posługując się bardziej ogólnymi terminami przypisanymi do danej klasy np. „Oprogramowanie”, jak również używając terminów szczegółowych jak np. „Oprogramowanie do aplikacji i serwerów internetowych”.
W tym miejscu warto podkreślić, że zarówno posługiwanie się terminami bardziej jak i mniej ogólnymi ma swoje wady i zalety. Rejestracja ogólnego terminu pozwala na objęcie ochroną szeregu podkategorii. Jeżeli więc dany podmiot aktualnie nie świadczy pewnego rodzaju usług lub nie sprzedaje określonych towarów, ale planuje uwzględnienie ich w swojej ofercie w przyszłości, rejestracja ogólnego terminu pozwoli uniknąć konieczności dokonywania ponownej rejestracji za jakiś czas. Z drugiej jednak strony rejestracja terminów ogólnych zwiększa ryzyko naruszenia praw osób trzecich i zgłoszenie sprzeciwu przez takie osoby w stosunku do naszej rejestracji. Jeżeli zastrzeżemy nasz znak na rzecz wyłącznie „Oprogramowania do aplikacji i serwerów internetowych” unikniemy kolizji z właścicielem podobnego znaku zarejestrowanego na rzecz „Oprogramowania gier komputerowych”. Decydując się na rejestrację znaku w kategorii „Oprogramowanie” musimy liczyć się natomiast z możliwością kolizji z identycznych lub wprowadzającym w błąd znakiem podmiotu, który zarejestrował znak „Oprogramowania gier komputerowych”, biorąc pod uwagę że ostatni termin stanowi podkategorię „Oprogramowania”.
Należy również pamiętać o tym, że właściciel znaku towarowego jest zobowiązany do „rzeczywistego wykorzystania znaku” po upływie 5 lat od jego rejestracji. Tak więc jeżeli znak został zarejestrowany na rzecz towarów, których nie będziemy sprzedawać lub usług, których nie będziemy świadczyć może to rodzić dla nas pewne konsekwencje. W szczególności, jeżeli zgłosimy sprzeciw do rejestracji identycznego lub podobnego znaku przez dany podmiot często będzie musieli dostarczyć „dowód wykorzystywania” danego znaku. Jeżeli nie wykorzystywaliśmy danego znaku poprzez oznaczanie danych towarów lub usług może nie udać nam się zablokować rejestracji dokonywanej przez inny podmiot w stosunku do takich towarów czy usług.
Podsumowując, za każdym razem kiedy rejestrujemy znak towarowy musimy pochylić się nad przygotowaniem optymalnej listy towarów i usług mając na uwadze w szczególności kwestie zaprezentowane powyżej.
Niniejszy artykuł ma charakter informacyjny i nie jest to porada prawna.
autor:
