Odnawialne źródła energii niezmiernie cieszą się dużą popularnością, również wśród przedsiębiorstw. Pozwalają bowiem zmniejszyć rachunki za prąd, uniezależnić się od dostaw energii z sieci, a także zmniejszyć emisję dwutlenku węgla. Inwestycje w OZE stają się szczególnie istotne wraz z rozwojem koncepcji ESG (environmental, social responsibility, corporate governance, czyli środowisko, odpowiedzialność społeczna, ład korporacyjny).
Jak natomiast wygląda zakup instalacji fotowoltaicznej w ujęciu podatkowym? O tym w dzisiejszym artykule.
Wydatki poniesione na instalację fotowoltaiczną będą stanowić dla przedsiębiorcy koszt uzyskania przychodu. Pojawia się natomiast pytanie, czy będą stanowić koszt podatkowy w momencie jego poniesienia, czy może będą podlegać amortyzacji? Jeśli będą podlegać amortyzacji to jako środek trwały, czy może ulepszenie istniejącego środka trwałego?
Środkiem trwałym są stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
- budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
- maszyny, urządzenia i środki transportu,
- inne przedmioty
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.
Instalacja fotowoltaiczna może zatem stanowić środek trwały. Problem może jednak stanowić właściwe przyporządkowanie do kategorii Klasyfikacji Środków Trwałych. Instalacja fotowoltaiczna może bowiem być zaliczona do grupy 3 KŚT, rodzaj 348 KŚT lub do grupy 6 KŚT, rodzaj 669 KŚT. Zaliczenie do właściwej kategorii będzie rodzić konsekwencje natury podatkowej. Środek trwały rodzaj 669 (Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe) będzie amortyzowany stawką 10%, natomiast środek trwały rodzaj 348 (Pozostałe turbozespoły i zespoły prądotwórcze) będzie amortyzowany stawką 7%. Interpretacje podatkowe wsparte kwalifikacjami Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego wskazują jednak, że mikroinstalacje na budynkach podlegają amortyzacji stawką 10%.
W niektórych przypadkach będzie też możliwe dokonanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego. Podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność oraz mali podatnicy, mogą bowiem dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.
Ponadto podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytych fabrycznie nowych środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 000 zł.
Istnieje zatem szeroka możliwość dokonania jednorazowej amortyzacji. W zależności od statusu przedsiębiorcy oraz stanu zakładanej instalacji istnieje możliwość jednorazowej amortyzacji do 50 000 euro, bądź do 100 000 zł.
Może się też zdarzyć, że instalacja fotowoltaiczna nie będzie traktowana jako osobny środek trwały, a jako ulepszenie istniejącego środka trwałego. Będziemy mieli z tym do czynienia, jeżeli instalacja zostanie trwale związana z innym środkiem trwałym (budynkiem, budowlą), w sposób, w którym nie będzie możliwe rozebranie instalacji bez naruszenia konstrukcji tego środka trwałego. Taka instalacja stanowi ulepszenie budowli lub budynku i zwiększa wartość początkową tego środka trwałego. Amortyzacja następuje według stawki właściwej dla danego budynku lub budowli, bez względu na to czy został połączony z instalacją fotowoltaiczną.
Inaczej wygląda sytuacja naziemnych farm fotowoltaicznych. Nie można ich uznać za jeden środek trwały, a należy przyporządkować każde urządzenie do właściwej kategorii w KŚT. Farma fotowoltaiczna poza samymi panelami, składa się również z falownika, ogrodzenia, monitoringu, przyłączy, a coraz częściej również z magazynu energii. Oznacza to, że każdy z tych elementów będzie stanowić odrębny środek trwały.
Panele fotowoltaiczne i falowniki mogą zostać zakwalifikowane jako grupa 6 rodzaj 669 „Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe” i amortyzowane stawką 10%. Ogrodzenie to grupa 2 rodzaj 291 „Pozostałe obiekty inżynierii lądowej i wodnej, gdzie indziej niesklasyfikowane”, amortyzowane stawką 4,5%. Monitoring może zostać zakwalifikowany do grupy 6 rodzaj 624 „Urządzenia alarmowe i sygnalizacyjne” – amortyzowany stawką 10%. Przyłącze do sieci to grupa 2 rodzaj 211 „Rurociągi sieci rozdzielczej oraz linie telekomunikacyjne i elektroenergetyczne, rozdzielcze” – amortyzacja stawką 10%. Natomiast magazyny energii mogą zostać zaliczone do grupy 6 rodzaj 633 „baterie stacjonarnych akumulatorów elektrycznych” – amortyzowane stawką 20%.
W przypadku wątpliwości w zakresie przyporządkowania środka trwałego do Klasyfikacji Środków Trwałych, można zwrócić się o interpretację do Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi.
Niniejszy artykuł ma charakter informacyjny i nie jest to porada prawna.
Stan prawny na dzień 29 lipca 2024 r.
autor/redaktor cyklu:
