Jedną z niewielu branż, na które panująca od początku ubiegłego roku pandemia wpłynęła korzystnie jest branża gamingowa. W dobie koronawirusa ludzie coraz chętniej sięgali po gry komputerowe jako stosunkowo niedrogi i szeroko dostępny rodzaj rozrywki. Dlatego też, gry komputerowe stały się ciekawym tematem dla biznesu i prawa.
W dzisiejszym wpisie chciałabym przyjrzeć się grze komputerowej (dalej gra) z perspektywy prawa autorskiego. Skupimy się na tym, czym jest gra komputerowa w świetle przepisów Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: Ustawa) oraz jakie przepisy szczególne będą miały do niej zastosowanie.
Zacznijmy od tego, że w treści Ustawy nie znajdziemy pojęcia „gra komputerowa” lub „gra wideo”. Nie odnajdziemy tam ich definicji. Co więcej, takiej definicji legalnej nie znajdziemy również w innym polskim akcie prawnym. Dlatego też, analizując kwestie prawno-autorskie, w pierwszej kolejności należy ustalić, która z form wyrażenia utworu przewidzianych w Ustawie najlepiej odpowiada grze komputerowej
Wydaje się, że najtrafniejsze jest uznanie gry komputerowej za program komputerowy i zastosowanie do niej przepisów jemu właściwych. Podobnie jak przy tworzeniu programu, w przypadku gry dochodzi do powstania elementów takich jak: kod źródłowy (source code), kod wynikowy (object code), czy oprogramowanie sprzętowe (firmware). Zatem w tym zakresie – programistycznym – grę komputerową, faktycznie należałoby potraktować właśnie jak program komputerowy.
Jednak gry to bardzo złożony wytwór twórczy i oprócz elementów charakterystycznych dla programu komputerowego posiada również elementy charakterystyczne dla utworu audiowizualnego, takie jak grafika, dźwięk, czy fabuła. W tym kontekście warto pochylić się nad wyrokiem TSUE z dnia 23 stycznia 2014 r. (C-355/12)* w świetle którego „(…) gry wideo (…) stanowią złożony materiał obejmujący nie tylko program komputerowy, ale także elementy graficzne i dźwiękowe, które – mimo że zostały zakodowane w języku programowania – mają samoistnie charakter twórczy, niedający sprowadzić się wyłącznie do wspomnianego zakodowania. W zakresie, w jakim gra wideo, w tym wypadku jej elementy graficzne i dźwiękowe, przyczyniają się do oryginalności utworu, są one, wraz z całością danego dzieła, chronione prawem autorskim w ramach reżimu ustanowionego przez dyrektywę 2001/29.”
Z treści ww. wyroku jednoznacznie wynika, że na grę wideo składają się:
- elementy charakterystyczne dla programu komputerowego
- elementy nie będące programem komputerowym – m.in. graficzne i dźwiękowe, które mogą mieć charakter twórczy
Co ciekawe składowe elementy gry wideo zostały wymienione również w interpretacji indywidualnej z 24 stycznia 2020 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Zgodnie ww. interpretacją gra komputerowa obejmuje w szczególności: silnik i logikę gry, interfejs gry, scenopis, obiekty graficzne oraz obiekty dźwiękowe**. Jak można zauważyć obydwie przedstawione koncepcje są do siebie zbliżone.
Podsumowując powyższą analizę można dojść do wniosku, że w warstwie programistycznej gier, zastosowanie będą miały zapisy szczególne dotyczące programów komputerowych, tj. przepisy rozdziału 7 Ustawy***. W pozostałym zaś zakresie : grafiki, dźwięku, fabuły itd. , o ile elementy te mają charakter twórczy, zastosowanie będą miały przepisy dotyczące utworów audiowizualnych, tj. przepisy rozdziału 6 Ustawy.
Warto na koniec dodać, że zgodnie z orzeczeniem TSUE z dnia 22 grudnia 2010 r. (C-393/09)**** graficzny interfejs użytkownika nie stanowi formy wyrażenia programu komputerowego i nie może korzystać z ochrony przyznanej w prawie autorskim programom komputerowym na podstawie tej dyrektywy. Co nie zmienia faktu, że może on korzystać z przewidzianej w prawie autorskim ochrony, jeśli tylko spełnia warunki uznania go za utwór.
Niniejszy alert ma charakter informacyjny i nie jest to porada prawna.
*Wyrok TSUE z dnia 23 stycznia 2014 r. w sprawie C-355/12 – Nintendo Co. Ltd,Nintendo of America Inc., Nintendo of Europe GmbH przeciwko PC Box Srl, 9Net Srl
**Pismo z 24 stycznia 2020 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 0114-KDIP2-1.4010.480.2019.2.JS
***„Prawnoautorska kwalifikacja gier komputerowych – program komputerowy czy utwór audiowizualny?”, autor: Wiśniewski Sebastian
****Wyroku TSUE z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie C-393/09 – Bezpečnostní softwarová asociace – Svaz softwarové ochrany przeciwko Ministerstvo kultury.
