Ustawa z dnia 6 lipca 2016 r. o podatku od sprzedaży detalicznej weszła w życie 1 września 2016 r., jednak z uwagi na Decyzję Komisji Europejskiej 2018/160 z dnia 30 czerwca 2017 r. w sprawie pomocy państwa SA.44351 (2016/C) (ex 2016/NN) wdrożonej przez Polskę w odniesieniu do podatku od sprzedaży detalicznej (notyfikowana jako dokument nr C(2017) 4449), Komisja nakazała Polsce wstrzymanie wprowadzenia podatku, wobec czego ustawa została zawieszona.
Polska zaskarżyła decyzję w całości. Sąd Unii Europejskiej wydał wyrok z dnia 16 maja 2019 r. w sprawie o sygn. T-836/16 i T-624/17 stwierdzający nieważność decyzji. Wyrok jest nieprawomocny. Komisja złożyła apelacje do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Aktualnie trawa faza pisemna w postępowaniu odwoławczym.
Z uwagi na ciągnące się postępowanie przed Sądem Unii Europejskiej, termin wejścia w życie podatku był przesuwany kilkukrotne. Aktualnie, jego wejście w życie planowane jest na 1 czerwca lipca 2020 r. (tj. podatek będzie miał zastosowanie do przychodów ze sprzedaży detalicznej osiągniętych od dnia 1 lipca 2020 r.). Wejście w życie ustawy może jednak zostać ponownie przesunięte.
Treść ustawy:
Sama ustawa przewiduje, iż opodatkowany podatkiem jest przychód ze sprzedaży detalicznej.
Sprzedażą detaliczną jest odpłatne zbycie towarów dokonywana na terenie Polski towarów konsumentom, zarówno w lokalu przedsiębiorcy, jak i poza nim, także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej. Odpłatne zbycie towarów ma znaczenie szersze niż cywilistyczne ujęcie sprzedaży. Pod pojęciem odpłatnego zbycia należy rozumieć wszelkie postaci przeniesienia własności towarów, dokonywane zarówno w swoim imieniu i na swoją rzecz, jak i na rzecz osób trzecich (w tym dokonywane na podstawie umowy komisu lub umowy agencyjnej), za wynagrodzeniem. Sprzedażą detaliczną nie będzie świadczenie usług. Jednakże w sytuacji gdy odpłatnemu zbyciu towaru towarzyszy świadczenie usługi, to na potrzeby ustawy usługę tę uważa się za sprzedaż detaliczną podlegającą opodatkowaniu. Na przykład sprzedaż książki łącznie z jej opakowaniem, sprzedaż pralki łącznie z jej wniesieniem. Niemniej jeżeli świadczona usługa zostanie odrębnie zaewidencjonowana od sprzedaży towaru, to usługa ta nie będzie przedmiotem opodatkowania.
Na ten moment należy przyjąć, iż sprzedaż detaliczna będzie wynikała z paragonów oraz faktur, wydanych osobom fizycznym – konsumentom, bez numeru NIP.
Na potrzeby podatku od sprzedaży detalicznej jako konsumenta rozumie się osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej oraz osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą nabywającą towary bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, a także rolnika ryczałtowego.
Podatnikiem z tego tytułu są sprzedawcy detaliczni, m. in. osoby prawne, dokonujące sprzedaży detalicznej, o której mowa powyżej.
Podstawą opodatkowania jest osiągnięcie w danym miesiącu nadwyżki przychodów ze sprzedaży detalicznej ponad kwotę 17.000.000,00 zł, tj. opodatkowanie dotyczy przychodu osiągniętego od chwili przekroczenia tej kwoty do końca miesiąca. Do podstawy opodatkowania zalicza się także zaliczki, raty, przedpłaty i zadatki, a także kwoty otrzymane przed wydaniem towaru.
Przychód ze sprzedaży detalicznej określa się na podstawie wielkości obrotu zaewidencjonowanego przy pomocy kas rejestrujących oraz obrotu niezaewidencjonowanego zgodnie ze zwolnieniem określonym w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Przychód ze sprzedaży detalicznej nie obejmuje należnego podatku od towarów i usług. Przychód osiągnięty w danym miesiącu pomniejsza się o kwoty wypłacone w tym miesiącu z tytułu zwrotu towarów po odliczeniu podatku od towarów i usług.
Wyłączeniu ulega, m.in. olej napędowy przeznaczonych do celów opałowych oraz olej opałowy.
Stawki podatku wynoszą:
- 0,8% podstawy opodatkowania – w części, w jakiej podstawa opodatkowania nie przekracza kwoty 170.000.000 zł;
- 1,4% nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę 170.000.000 zł – w części, w jakiej podstawa opodatkowania przekracza kwotę 170.000.000 zł.
Podatnicy zobowiązani są do:
- składania właściwemu dla podatnika naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracji podatkowej o wysokości podatku, sporządzone według ustalonego wzoru,
- obliczania i wpłacania podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego właściwy dla podatnika naczelnik urzędu skarbowego wykonuje swoje zadania – za miesięczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego podatek dotyczy.
Podatnicy nie przekraczający tego progu nie składają deklaracji podatkowej.
W razie dalszych pytań zapraszamy do kontaktu
