W dzisiejszym artykule w cyklu Compliance, kontynuując tematykę Postępowania o zatwierdzenie układu przedstawimy Państwu procedurę w zakresie głosowania nad układem, wniosku o zatwierdzenie układu, a także o samym zatwierdzeniu układu przez sąd.
Głosowanie nad układem
Zgodnie z obowiązującymi przepisami nadzorca układu po ustaleniu dnia układowego zbiera głosy od wierzycieli ( o którym więcej możecie dowiedzieć się państwo w naszym poprzednim wpisie) Głosowanie nad układem może odbywać się albo w drodze samodzielnego zbierania głosów albo na zgromadzeniu wierzycieli zwołanym przez nadzorcę układu, do którego odpowiednio stosuje się przepisy o zgromadzeniu wierzycieli w celu głosowania nad układem. Wierzyciele przed podjęciem decyzji co do sposobu głosowania mogą zwrócić się do nadzorcy układu z wnioskiem o udzielenie informacji na temat sytuacji finansowej dłużnika w celu weryfikacji możliwości wykonania przez niego układu co miałoby ułatwić wierzycielom podjęcie racjonalnej decyzji o głosowaniu za czy też przeciw układowi.
W przypadku podjęcia decyzji przez nadzorcę o przeprowadzenie postępowania w trybie zbierania głosów, nadzorca układu przystępuje do zbierania głosów zamieszczając kartę do głosowania w systemie teleinformatycznym obsługującym postępowanie tj. w Krajowym Rejestrze Zadłużonych – („KRZ”). Następnie w wersji papierowej zawiadamia wierzycieli za pośrednictwem operatora pocztowego (lub komornika sądowego) o sposobie głosowania za pośrednictwem systemu, pouczając przy tym o metodzie uwierzytelnienia się wraz z instrukcją jak prawidłowo wypełnić kartę do głosowania w systemie KRZ.
W przypadku decyzji o przeprowadzeniu głosowania w trybie zgromadzenia wierzycieli, nadzorca układu zawiadamia wierzycieli ujętych w spisie wierzytelności o terminie zgromadzenia doręczając im treść propozycji układowych wraz z informacją o podziale wierzycieli na grupy obejmujące określone kategorie interesów oraz o sposobie głosowania na zgromadzeniu wierzycieli, dołączając do tego wszelkie pouczenia. Zgromadzeniu przewodniczy nadzorca układu. Przebieg zgromadzenia jest protokołowany oraz utrwalany za pomocą urządzenia rejestrującego dźwięk albo obraz i dźwięk.
Wymagania dotyczące przyjęcia układu
Na wstępie chcielibyśmy wskazać, że układ restrukturyzacyjny może zawierać zróżnicowane propozycje dla różnych wierzycieli. Oznacza to, że dłużnik ma prawo do podzielenia wierzycieli na grupy (o czym także pisaliśmy dla Państwa w ubiegłym tygodniu), oferując każdej z nich inne rozwiązanie układowe. W takim wypadku głosowanie odbywa się w pierwszej kolejności w grupach, a następnie wyniki takich głosowań się sumuje.
W przypadku głosowania nad układem bez podziału na grupy interesów wierzyciele głosują nad przyjęciem układu jednolicie. Do przyjęcia układu potrzebne jest jednoczesne osiągnięcie dwóch większości:
Zarówno w jednym jak i drugim trybie przeprowadzenia głosowania dla przyjęcia układu, wymagane jest uzyskanie jednocześnie dwóch większości:
- większość osobowa, która wiąże się z koniecznością pozyskania ponad połowy głosów „za” układem, spośród ogólnej liczby głosujących wierzycieli;
- większość kapitałowa polegająca na uzyskaniu większości 2/3 sumy wierzytelności przysługujących głosującym wierzycielom.
Warto zaznaczyć, że jeżeli w ramach jednej lub kilku grup nie osiągnięto wymaganej większości osobowej lub kapitałowej, lecz wierzyciele mający łącznie dwie trzecie sumy wierzytelności przysługujących głosującym wierzycielom głosowali za przyjęciem układu, a wierzyciele z grupy lub grup, które wypowiedziały się przeciw przyjęciu układu, zostaną zaspokojeni na podstawie układu w stopniu nie mniej korzystnym niż w przypadku przeprowadzenia postępowania upadłościowego, układ zostaje przyjęty.
Zliczenie głosów oraz stwierdzenie przyjęcia układu
Obowiązek zliczenia głosów oraz stwierdzenie przyjęcia układu należy do nadzorcy układu. Z przeprowadzonego głosowania nadzorca układu sporządza sprawozdanie, w którym między innymi stwierdza, czy układ z wierzycielami dłużnika został przyjęty. Po uzyskaniu takiego sprawozdania stwierdzającego przyjęcie układu, dłużnik może złożyć do sądu wniosek o jego zatwierdzenie. Sprawozdanie nadzorcy układu jest tak istotnym elementem całej procedury, ponieważ jest obligatoryjnym elementem wniosku o zatwierdzenie układu. Jego podstawowym elementem jest stwierdzenie zawarcia układu wraz ze wskazaniem, jaką większością do tego doszło. Sąd zawsze ma obowiązek badać prawidłowość spełnienia tych przesłanek, a w przypadku stwierdzenia uchybień odmawia zatwierdzenia układu.
Wniosek o zatwierdzenie układu
Uprawnionym do złożenia wniosku o zatwierdzenie układu jest wyłącznie dłużnik, co oczywiście uniemożliwia wnioskowanie w tym zakresie przez wierzyciela. Dłużnik może złożyć ten wniosek osobiście lub oczywiście przez pełnomocnika. Wniosek o zatwierdzenie układu może zostać złożony najwcześniej 1 dzień po dniu układowym, a najpóźniej 3 miesiące od oddania ostatniego głosu istotnego dla przyjęcia układu.
Istotne jest, że do wniosku o zatwierdzenie układu należy dołączyć karty do głosowania oraz informacje, czy w stosunku do wierzyciela nie zachodzą okoliczności z art. 116 Prawa Restrukturyzacyjnego tj. Wyłączenie prawa głosu w sprawach dotyczących układu.
Zatwierdzenie układu przez sąd
W terminie 2 tygodni od złożenia wniosku o zatwierdzenie układu Sąd wydaje postanowienie w przedmiocie zawarcia układu. Termin ten ma jednak charakter instrukcyjny, a więc jego przekroczenie nie powoduje żadnych ujemnych konsekwencji ani dla sądu, ani dla uczestników postępowania. Bieg tego terminu należy liczyć od skutecznego złożenia wniosku o zatwierdzenie układu, a więc w przypadku, gdy zachodzi na przykład konieczność usunięcia braków formalnych wniosku, termin ten nie biegnie.
Na postanowienie sądu w przedmiocie zawarcia układu służy zażalenie w terminie 2 tygodni. W przypadku wierzyciela, którego siedziba lub miejsce zwykłego pobytu w dniu wydania postanowienia znajdowały się za granicą, termin do wniesienia zażalenia na postanowienie o zatwierdzeniu układu w części dotyczącej jurysdykcji sądów polskich wynosi 30 dni od dnia obwieszczenia postanowienia o zatwierdzeniu układu w Krajowym Rejestrze Zadłużonych. Zasady te mają odpowiednie zastosowanie do wierzycieli, których siedziba lub miejsce zwykłego pobytu w dniu wydania postanowienia znajdowały się za granicą, a którzy zostali pominięci przy zbieraniu głosów.
Niniejszy artykuł ma charakter informacyjny i nie jest to porada prawna.
Stan prawny na dzień 19 kwietnia 2023 r.
autor:
